محققان دریافته اند که عسل اویشن برای معده می تواند سطح آدیپونکتین را افزایش دهد، هورمونی که چربی ها و کربوهیدرات ها را در بدن متعادل می کند و حساسیت به انسولین را در سلول ها افزایش می دهد.
دانشمندان اشاره کرده اند که مصرف روزانه این محصول با معده خالی می تواند سطح قند خون را در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 بهبود بخشد. با این حال، با وجود تمام مزایایی که نسبت به شکر تصفیه شده دارد، عسل همچنان باید با احتیاط زیاد و در حد اعتدال مصرف شود.
عسل به کاهش فشار خون کمک می کند، ضربان قلب را عادی می کند، تأثیر مثبتی بر کلسترول خون دارد همه اینها عوامل مهمی برای سلامت قلب و عروق خونی هستند. علاوه بر این، بره موم می تواند سطح کلسترول و تری گلیسیرید را بهبود بخشد.
عسل به محافظت از سیستم قلبی عروقی در برابر استرس اکسیداتیو کمک می کند که بر عملکرد آن تأثیر منفی می گذارد. با این حال، این مطالعه تا کنون تنها بر روی موش ها انجام شده است.
ساکنان مصر باستان با عسل روی محل زخم ها و سوختگی ها باند می ساختند. تحقیقات مدرن تایید می کند که این محصول در بهبود سوختگی های جزئی و در مراقبت از زخم های بعد از عمل موثر است.
عسل در درمان زخم های تروفیک پا که یکی از عوارض دیابت محسوب می شود کمک می کند. دانشمندان خواص درمانی عسل را به خواص ضد باکتریایی و ضد التهابی آن مرتبط می دانند.
عسل به کاهش مدت و شدت سرفه در کودکان از جمله در شب کمک می کند و کیفیت خواب آنها را بهبود می بخشد، در حالی که هیچ گونه عوارض جانبی ندارد. با این حال، به دلیل خطر ابتلا به بوتولیسم، نباید به نوزادان زیر یک سال عسل داده شود
آلرژی می تواند منع مصرف عسل باشد. با احتیاط و در مقادیر کم، می توان آن را توسط افراد چاق و دیابت خورد. عسل به ماست، پنیر دلمه، بستنی و کوکتل ها اضافه می شود و در پخت نیز استفاده می شود و به گوشت اضافه می شود.
